شهاب دولت و دین ای کسی که هست مدام

نیاز راز تو عید و سوال را روزه

ستاره را ز رواء تو کیک دریاچه

زمانه را ز سخای تو ریگ در موزه

ز سرخ رویی توفیق تست نزد خرد

سپید کار و سیه کاسه چرخ پیروزه

ز آب روی سخای تو روزکی چندست

که آز را بنبشته است آب در کوزه

ز تست پستهٔ سربستهٔ سپهر حرون

سبک اجابت و نازک شکن چو چلقوزه

بدان که موسم آنست مثل و جنس مرا

که روز چند برآرند رنگ بربوزه

عجب مدار که اندیشه مندیی دارم

به تازه کردن این کهنه های نادوزه

زداه ریزه ام آکنده خانه ایست چو گور

همه دو دست به هم برنهاده چون کوزه

اگر کرامت و دلسوزیی کنی چه عجب

که باد عالمت از دوستان دلسوزه